Loopt de route hier naar links, en waar is die trattoria waar we die lekkere pizza’s aten? Vragen die ik mijzelf voortdurend stel bij het schrijven van de – eerste Nederlandstalige – reisgids over de Italiaanse Godenweg: de historische wandelroute van Bologna naar Florence. Elke stap is een avontuur. En dat geldt ook voor het schrijfproces.

Zicht op Florence

Even blijf ik staan om te genieten van het uitzicht over Florence. Vogels tjirpen en krekels zingen. De stad glinstert in de ochtendzon en wordt omringd door groene heuvels, olijfbomen en wijngaarden. Zojuist heb ik Fiesole met zijn Romeinse theater, middeleeuwse klooster en gezellige restaurants achter me gelaten. Na vijf dagen wandelen door de heuvels en dorpen van de Apennijnen zal ik vandaag Florence bereiken: de eindbestemming van de Godenweg (Via degli Dei). Ik werp een laatste blik op de duizenden kleine rode daken van ‘La Bella’. De blauwe lucht is zo helder dat ik zelfs de koepel van de Dom kan zien. Trots steekt hij boven de stad uit. Langzaam wandel ik verder tussen de zandkleurige Toscaanse villa’s met weelderige planten, bloemen en cipressen. Op naar Florence…

De Nederlandse gids: work in progress

Met een zucht klik ik Google Maps weg en doe mijn laptop dicht. De groene heuvels van de Apennijnen met hun eindeloze wijngaarden, middeleeuwse dorpjes en steile beklimmingen verdwijnen in een Worddocument. Zingende krekels maken plaats voor de Amsterdamse stadsgeluiden: een tram klingelt, mensen lachen en auto’s toeteren. Ik pak de Duitse wandelgids die de Godenweg beschrijft en controleer of ik bezienswaardigheden vergeten ben te noemen, of ergens de route niet duidelijk aangeef. Ik hoop dat toekomstige wandelaars van de mooiste meerdaagse wandeltocht van Italië meer belangstelling hebben voor een Nederlandstalige wandelgids dan voor een Duitse, Engelse of Italiaanse gids. Die zijn er al. Aan de Nederlandse gids wordt hard gewerkt. Door mij. In een appartement in Amsterdam, ver weg van de Italiaanse landhuizen uit vervlogen tijden, glooiende akkers en bloesembomen waar ik op Google Maps langs wandel.

In het spoor van de Etrusken, Romeinen en middeleeuwse handelaars

Schrijf ik een reisgids over de wandelroute van Bologna naar Florence dan alleen vanachter mijn bureau in Amsterdam? Gelukkig niet. Dat bewijst mijn aantekeningenboekje van twee jaar geleden. Het ligt opengeslagen op tafel en wordt voortdurend geraadpleegd. In Bologna is de historische route van de Godenweg sinds een aantal jaar weer springlevend: lokale toeristenbureaus en wandelverenigingen promoten en onderhouden de route actief. Steeds meer wandelaars wagen daardoor de tocht over de Apennijnen die gedeeltelijk het spoor van de oude Romeinse militaire weg – de Via Flaminia – volgt. Na een jaar in Bologna gewoond te hebben en de nodige – spannende- verhalen over de Godenweg te hebben gehoord, was ik natuurlijk ook benieuwd om te ontdekken hoe Etruskische handelaars, de Romeinse legers en middeleeuwse reizigers de Apennijnen overtrokken.

Wandelen met de goden

De verhalen bleken niet overdreven te zijn. Integendeel. In het vroege voorjaar geniet ik van de glooiende heuvels, met cipressen omzoomde paden, velden vol gele boterbloemen en – niet onbelangrijk – de heerlijke Italiaanse keuken. Vijf dagen lang wandel ik door een wereld van bergen en dorpen met goddelijke namen, Toscaanse kastelen en de lekkerste pastagerechten. Ik slaap in herbergen met houten luiken, hotels vol vergane glorie en stacaravans op campings. Het is één groot avontuur en bij aankomst in Florence besluit ik dat de goden tussen Bologna en Florence nog niet van mij af zijn. Als Odyssee Reisgidsen vraagt of ik – in navolging van de reisgids Wandelen in Bologna – een nieuwe gids wil schrijven, hoef ik niet lang na te denken: De Italiaanse Godenweg is te mooi om niet in het Nederlands beschreven te zijn…

Op zoek naar het roodwitte vlaggetje

Zo komt het dat ik weken achtereen op Google Maps zoek naar bospaadjes, wegwijzers en restaurants. Niet alleen bezienswaardigheden worden beschreven, ook de route – ga hier naar links en na 500 meter de tweede afslag rechts – komt nauwkeurig op papier te staan. Het beroemde roodwitte vlaggetje met VD – Via degli Dei – en soms twee gele stippen erop, wijst wandelaars over het algemeen goed de weg. Desondanks schiet de bewegwijzering soms tekort en moet de reisgids wandelaars behoeden niet al te veel te verdwalen. Natuurlijk beschrijf ik ook de bergdorpen met goddelijke namen als Madonna dei Fornelli, Monzuno (Berg van Zeus) en San Piero a Sieve. Net als waar je de lekkerste handgemaakte pasta eet en in welke bed-and-breakfast je het beste uit kunt rusten na een lange wandeldag.

Weer op pad

Elke speurtocht op Google Maps en ieder bergdorp, kasteel en verborgen verhaal waarin ik me verdiep, voelt alsof ik een paar uur in de prachtige omgeving van de Apennijnen tussen Bologna en Florence doorbreng. Ik lijk werkelijk over die smalle landweg tussen Sant d’Agata en San Piero a Sieve te wandelen en zwaai naar boeren die de akkers omploegen en naar oude Italiaanse vrouwtjes die de was ophangen. Ik ruik de bloemen en voel de warme Italiaanse zon. Maar binnenkort loop ik hier echt. De routebeschrijving moet immers gecontroleerd worden en lokale trattoria’s beschrijven zonder er geweest te zijn: dat kan niet. Aan het einde van dit jaar zal het resultaat in de reisboekwinkels liggen en kan ik – potentiële – wandelaars maar één advies geven: volg het spoor van de goden…

Praktische informatie

Accommodatie
Op de website www.viadeglidei.it staat een overzicht van hotels, bed-and-breakfasts, campings en restaurants die op of nabij de route liggen. Via deze website kun je ook de routekaart kopen, wat absoluut aan te raden is (ook als in de toekomst de gids Wandelen over de Godenweg te koop is). Niet alleen is de route soms slecht aangegeven, de kaart is in vijf etappes verdeeld waardoor je precies kunt zien welke overnachtingen je voor welke nacht moet boeken. Het is overigens lang niet altijd nodig om de accommodatie vooraf te reserveren. Houd wel in de gaten dat niet alle restaurants en accommodaties open zijn, zeker niet het voor- en najaar.

Route
De verschillende delen van de Godenweg worden onderhouden door verschillende lokale wandelverenigingen en dat zorgt ervoor dat de route op sommige delen relatief slecht is aangegeven en op andere delen juist fantastisch. Zeker in Toscane is het af en toe zoeken en de hierboven genoemde kaart is daarom hard nodig.